Μεγάλη συνέντευξη στο Nyctophilia.gr

Διαβάστε την μεγάλη συνέντευξη που έδωσα στην Αργυρώ Χαρίτου από το Nyctophilia.gr, μια από τις αγαπημένες μου ιστοσελίδες για το φανταστικό, που επισκέπτομαι καθημερινά!

"Σήμερα έχουμε την χαρά να φιλοξενούμε στο site μας τον συγγραφέα Αντώνη Κατσαρό. Το πρώτο του βιβλίο «Χτύποι της Νύχτας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite, αποτελείται από εφτά διηγήματα τρόμου για τα οποία θα μας αποκαλύψει γεγονότα για τους ήρωες αλλά και τα τέρατα του. Θα προσπαθήσουμε όμως, να μάθουμε και πράγματα για τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τα διηγήματα του.

- Α.Χ. Αντώνη, σε ευχαριστούμε που είσαι σήμερα μαζί μας.

Α.Κ: Εγώ σε ευχαριστώ Αργυρώ, για την ευκαιρία που μου δίνεις να παρουσιάσω το βιβλίο μου μέσα από την υπέροχη σελίδα σας, την οποία παρακολουθώ καθημερινά και πιστεύω πως ήταν κάτι που έλλειπε από τον χώρο μας.

- Γιατί ιστορίες τρόμου; Τι σε τράβηξε σε αυτές;

Όπως είχε πει και ο μεγάλος συγγραφέας Χ.Φ. Λάβκραφτ, ο τρόμος είναι ένα από τα πιο αρχέγονα συναισθήματα. Είναι μια αίσθηση εισβολής του «άγνωστου» μέσα στη καθημερινότητα, ανατρέποντας την λογική. Μέσα από τη λογοτεχνία τρόμου δημιουργούνται έντονα συναισθήματα στους αναγνώστες, όπως ακριβώς δημιουργήθηκαν και σε εμένα όταν διάβαζα Λάβκραφτ, Κινγκ, Μπάρκερ και Μάστερτον, με τους δύο τελευταίους να αποτελούν μεγάλες αδυναμίες μου. Βέβαια δεν γράφω μόνο λογοτεχνία τρόμου, αλλά θα τοποθετούσα τον εαυτό μου γενικότερα στη λογοτεχνία του φανταστικού.

- Έχεις ολοκληρώσει και ένα παραμύθι, που ακόμα δεν έχει εκδοθεί, τι θέμα έχει; Είναι παραμύθι για μικρά ή μεγάλα παιδιά;

Το παραμύθι είναι και για μικρά και για μεγάλα παιδιά. Ο λόγος που δεν έχει εκδοθεί ακόμα, είναι λίγο περίπλοκος και χαριτολογώντας θα πω πως δεν θα μας φτάσουν οι γραμμές στο περιοδικό σας για να τους εξηγήσουμε. Το θέμα του είναι η εισβολή στη Κύπρο και συγκεκριμένα στο Δασάκι της Άχνας, όπου στον καταυλισμό εμφανίζεται μια νεράιδα. Αυτή δίνει οδηγίες σε ένα κοριτσάκι που ζει στον καταυλισμό για να δώσει δύναμη και αγάπη στους πρόσφυγες που ζουν εκεί, ενώ παράλληλα περιμένει την επιστροφή του πατέρα της από τον πόλεμο.

- Α.Χ: Καταπιάνεσαι με ένα δύσκολο θέμα. Ιδίως με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην χώρα μας.

- Μετά από τα διηγήματα και ένα παραμύθι, ποιο θεωρείς πιο δύσκολο έργο κατά την ολοκλήρωση του;

Δεν νομίζω πως υπάρχει δυσκολία στην ολοκλήρωση ενός έργου, είτε είναι διήγημα, είτε κάτι πιο μεγάλο. Νομίζω πως ο κυριότερος αντίπαλος σε αυτό το δίλλημα που θέτεις, είναι ο χρόνος. Ένα διήγημα μπορεί να ολοκληρωθεί σε μερικές ώρες, ειδικά αν έχεις έμπνευση και μπορέσεις να το γράψεις άμεσα.

- Πόσο εύκολο, ή δύσκολο είναι να γράφεις για πλάσματα ανθρώπινα και μη που σκοτώνουν, τρώνε και καταστρέφουν ζωές;

Στην σημερινή εποχή δεν νομίζω να είναι καθόλου δύσκολο. Δυστυχώς ζούμε στην καθημερινότητά μας τέτοια «πλάσματα» που κάνουν ενέργειες για να καταστρέψουν ζωές και να σκοτώσουν. Η έμπνευση πλασμάτων έρχεται πολλές φορές από την βίαιη αυτή καθημερινότητα που ζούμε και απλά παίρνουν μια μεταφορική έννοια μέσα στον γραπτό λόγο. Καλώς ή κακώς, αρκεί να παρακολουθήσεις ειδήσεις, ή να διαβάσεις κάποιο site, ή εφημερίδα και θα βρεις το επόμενο… τέρας σου.

- Μέσα στα διηγήματα σου έχεις εφτά τέρατα. Πώς τα εμπνεύστηκες;

Νομίζω πως πάνω-κάτω σου απάντησα στην προηγούμενη ερώτησή σου. Τα τέρατα αντικατοπτρίζουν κάποιους ανθρώπους της πραγματικής ζωής που με διάφορες πράξεις τους μου έδωσαν την έμπνευση για τη δημιουργία τους. Για παράδειγμα ο χαρακτήρας στο διήγημα «Οι κούκλες του Χάρλοου». Είχα διαβάσει για έναν serial killer στην Αμερική και η ιστορία του με συνάρπασε. Παράλληλα έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που έγραφε τη βιογραφία κάποιον από τους πιο γνωστούς serial killers των ΗΠΑ και μέσα από τη μελέτη τους, κατάλαβα με πιο τρόπο λειτουργούσαν αυτοί οι άνθρωποι, πως σκέφτονταν, τι αισθάνονταν κατά τη διάρκεια των απάνθρωπων πράξεων τους. Έτσι και εγώ δημιούργησα τον δικό μου serial killer.

- Όσο παράλογη και αν θα ακουστεί η ερώτηση: Από τα τέρατα που δημιούργησες είναι κάποιο που έχεις αδυναμία;

Αν βρίσκεις την ερώτησή σου παράλογη, τότε η απάντησή μου είναι ακόμα χειρότερη: Σε όλα έχω αδυναμία, καθώς όλα είναι δημιουργήματά μου. Όμως η αλήθεια είναι πως σε ένα έχω παραπάνω αδυναμία από τα υπόλοιπα και αυτός είναι ο λυκάνθρωπος στον «Πατέρα των Λύκων». Στο διήγημα δεν φαίνεται ολοκληρωμένη η ιστορία του, όμως είναι αρκετά τραγική και ο λόγος που βρίσκεται με τη μορφή του λύκου έχει να κάνει με μια πολύ αυστηρή τιμωρία που του έχει επιβληθεί. Την ιστορία αυτή τη γράφω σιγά-σιγά για κάτι μεγαλύτερο που ευελπιστώ να κυκλοφορήσω αργότερα.

Α.Χ: Εύχομαι να το ολοκληρώσεις και να το κρατήσουμε στα χέρια μας.

- Οι πρωταγωνιστές των διηγημάτων σου έχουν μια δόση ηρωισμού. Θεωρείς ότι λείπουν οι ήρωες από την εποχή μας;

Δεν νομίζω πως λείπουν οι ήρωες, απλά για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω, δεν βγαίνουν μπροστά. Υπάρχουν δεκάδες αφανείς ήρωες εκεί έξω που μπορείς να συναντήσεις στην καθημερινότητά σου. Άνθρωποι που όταν ακούσεις την ιστορία τους και δεις τις πράξεις τους, μπορούν να σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Δυστυχώς όμως τα ΜΜΕ και ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα στην εποχή μας δεν ασχολείται μαζί τους παρά ελάχιστα…

- Υπάρχει κάποια περίοδος που σταματάει η έμπνευσή σου ή που να την μπλοκάρεις εσύ;

Νομίζω πως η έμπνευση δεν σταματάει ποτέ. Υπάρχουν άπειρα ερεθίσματα και ακόμα και την στιγμή που νοιώθω πως έχω μπλοκάρει, ανοίγω ένα βιβλίο ή κάνω τυχαίες αναζητήσεις στο διαδίκτυο μέχρι κάτι να μου τραβήξει την προσοχή. Μάλιστα κάπως έτσι ξεκίνησε και η συγγραφή του επόμενου βιβλίου μου, το οποίο έχει γραφτεί ως διήγημα πρώτα για να αποτελέσει τον σκελετό του. Το βιβλίο αυτό θα ανήκει στην κατηγορία του dark fantasy και θα διαδραματίζεται σε έναν εντελώς δικό μου κόσμο.

- Και τελευταία ερώτηση: Τι σε ενδιαφέρει περισσότερο να διαβάζεις σε ένα βιβλίο, την ιστορία του ήρωα ή του τέρατος που έχει να πολεμήσει;

Νομίζω ένας συνδυασμός των δύο. Τόσο ο ήρωας όσο και το τέρας πρέπει να έχουν μια ιστορία που να έρθει σε αντιπαράθεση πριν την τελική μάχη. Είναι δύο πλευρές που κάποιος μπορεί να χαρακτηρίσει ως το καλό με το κακό, όμως εγώ στις δικές μου ιστορίες προτιμώ να μην τα γράφω όλα ως «άσπρο-μαύρο», αλλά να δίνω αρκετές δόσεις γκρίζου και στις δύο πλευρές. Είναι κάτι που πιστεύω πως δεν γίνεται από αρκετούς συγγραφείς, έτσι ακολουθώ την συμβουλή του Αλφόνσου Καρ που είχε πει πως «Όταν δεν βρίσκεις κάτι στο ράφι για να διαβάσεις, τότε μια πένα είναι αυτό που χρειάζεσαι» (Alphonse Karr, 1808-1890).

Just click the star icon next to the Post title to define it as a Featured Post. It’s a great, easy way to promote specific content in your blog